ขึ้นชื่อว่าความรัก
น้อยคนบนโลกใบใหญ่นี้ ที่ไม่อยากจะมี ไม่อยากจะพบเจอ
แต่ก็มีคนจำนวนไม่น้อยเลย ที่เมื่อมีรักเข้ามาเป็นน้ำเชื่อมในชีวิตแล้ว
ติดกับความรู้สึก สุข อิ่มใจ จนบางทีมันเอ่อล้นเกินจะเก็บไว้แค่ในใจ
.
.
.
ขณะที่ความรักกำลังผลิดอก ออกใบ เติบโตในใจขึ้นทุกวินาที
คุณเคยมีวูบหนึ่งของความรู้สึกมั้ย!!
ที่ต้องผจญกับความหวาดกลัว กับความคิดของตัวคุณเอง
คิดถึงอนาคต....ที่อาจจะไม่ได้หวาน ไม่ได้หอมหวน น่าทะนุถนอม อย่างในขณะนั้น
คิดถึงวันที่เราไม่ได้เจอ....เขา หรือ เธอ คนนี้ที่อยู่ข้างกันเสมออย่างในตอนนี้ จะเป็นยังไงนะ?
คิดถึงเมื่อวาน......อดีตครั้งก่อน ที่จะมาเจอคนคนนี้ ที่เราคิดว่าใช่แล้ว
กับชีวิตทั้งที่ชีวิตที่เฝ้ารอ "คนที่จะได้หัวใจของเรา"
คิดถึงนาทีวิกฤต......หากเรากับเขา หรือ เธอคนนี้ ที่เราได้เลือกแล้ว
ต้องจากลา ด้วยเหตุผลใดๆ ก็ตาม ที่ข้อสรุปคือ เราไปด้วยกันไม่ได้
เส้นทางชีวิตต้องมาแยกลง ณ ตรงนั้น
แล้วเราจะทำยังไง??
.
.
.
แน่ล่ะว่า......
ไม่มีใครมีรักแล้วอยากจะต้องเลิกรา หรือผิดหวัง
จบไปด้วยความเจ็บปวด คราบน้ำตา
หรือความจงเกลียดจงชัง เคียดแค้นกันไปทั้งชีวิต
ทุกคนอยากให้นิยามรักของตน จบลงอย่างสวยหรู
ลงเลยกันด้วยดี.....จากวันนี้และตลอดไป
ไม่มีใครอยากให้ภาพจำช้ำๆ ในอดีต ตามมาหลอกหลอน
จนต้องเสียคนที่รักในปัจจุบัน
เพราะเหตุผลที่ว่าอดีตของเรา เขา หรือเธอ คนนั้น รับไม่ไหว
นี่แหละ คือเงาดำ ในมุมมืดของซอกลึกในใจคนมีรัก
อย่าปฏิเสธเลย...ว่าคุณไม่เคยมี
อยู่นิ่งๆ กับตัวเอง แล้วคิดให้ดี
คุณจะรู้ว่า แท้ที่จริงแล้ว คุณก็กำลังเผชิญกับมัน
สงครามเงียบ ในตัวคุณ ในใจของคุณเอง
แต่ที่สุดแล้วขอให้ผ่านพ้นความกลัวนี้ไปให้ได้....
ไม่ว่าจะกลัวซักขนาดไหน ไม่ว่าใจจะแกร่ง เพียงใด
ขอให้รู้ไว้ว่า ใจคุณมีแค่ดวงเดียว รักษามันให้ดี ....
ด้วยดวงใจปรารถนารักของคุณเอง
