เมื่อรักเริ่มละลาย

เมื่อรักได้เริ่มต้น.....

คงไม่มีใครอยากให้ มีปัญหา หรืออุปสรรคเข้ามาวุ่นวาย แม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เรื่องไม่เป็นเรื่อง อะไรที่มันขี้เล็บ ขี้ปะติ๋ว
ก็ไม่อยากให้มี ไม่อยากให้เจอกันทั้งนั้น

เมื่อรักได้เริ่มเดินทาง.....

บนเส้นทางเดินนั้น คงไม่มีใครอยากให้มันสิ้นสุดลง คงอยากให้มันดำเนินไป เรื่อยๆ อาจไม่ต้องเร็ว แค่ช้าๆ แต่มั่นคงก็ยังดีกว่าการจบลงด้วยระยะทางสั้นๆ แต่วันข้างหน้า ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น....แต่คำอธิษฐานในใจคงไม่มีใครอยากให้ความรักสิ้นสุดลงที่ตรงจุดไหนเลยทั้งนั้น

เมื่อรักเริ่มหมดน้ำมัน

ทุนในการเดินทางเส้นทางรักนั้น ความเข้าใจ ความใส่ใจ ความผูกพันธ์กัน แต่ละคน แต่ละคู่มีไม่เท่ากัน มันอาจจะลดลงเพียงแค่เริ่มออกสตาร์ท แต่จะหาจากไหนมาเติมน้ำมันรักล่ะ???
ก็จากใจของแต่ละคนนั่นแหละ.....วันที่เริ่มรักกัน เข้าใจกันยังไง ใส่ใจกันแค่ไหน ก็เติมสิ่งเหล่านี้ลงไปเพิ่มสิ่งที่หดหายไป เส้นทางรักก็จะขยายระยะทางออกไปได้อีก ใกล้/ไกล แล้วแต่ใครจะหมั่นเติม

เมื่อไม่มีแล้ว....เชื้อเพลิงเติมรัก

การเดินทางที่ไกล อาจไม่ลำบากเท่ากับเส้นทางที่ขรุขระ ไม่ราบรื่น ไหนจะเส้นทางรกพงป่า ภูเขาสูงชัน เส้นทางชำรุดผ่านไม่ได้ ไหนจะพายุ ลม ฝน สาดกระหน่ำ....บางครั้งบางที คนที่เดินทางทั้ง 2 ก็คงเหนื่อยและล้าเกินกว่าจะก้าวได้อีก แม้เพียง....ก้าวเดียว

และแล้วรักก็เริ่มละลาย

อุปสรรค กวากหนาม ข้างทาง หรือขวางหน้า ถ้าใจแกร่งและมั่นคงพอ จะจับมือกันฝ่าฟันไป อาจจะร้อน กะช่วยกันพัดวีให้ร้อนคลาย ฝนเปียกก็กลายเป็นชุ่มเย็นใจ เพราะกุมมือกันวิ่งฝ่าฝนพรำ หนาวเหน็บก็อุ่นได้ ด้วยอ้อมกอดแห่งรัก อุ่นยิ่งกว่าอาภรณ์ใดในโลกนี้จะมีได้...แต่สิ่งที่ทำให้เส้นทางรักชะงักงัน หรือถึงทางตันนั้น...ก็เพราะคำว่า "รัก" ในความรู้สึกของฝ่ายใดฝ่ายนึง หรือทั้งสองคน เริ่มคลายความศรัทธา ไม่มั่นคง ไม่ได้มีความหมายว่า "รัก" อย่างที่เคยบอกกันอีกต่อไป ทำให้ร้อนก็ต้องเป็นหนาว ถึงฝนก็ต้องเปียกปอนไปถึงหัวใจ หากหนาวก็ต้องหนาวจับขั้วหัวใจ...

ทั้งที่ไม่มีใครรู้...ว่าทำไมถึงมีแต่สิ่งไม่ดีไปซะทุกสิ่งอย่าง ทุกลมหายใจ สาดเทใส่กัน แทนความรัก ความเข้าใจ
ก็ตอนที่เริ่มรัก กับตอนที่เริ่มถอดใจ คนที่อยู่ตรงหน้าก็คือคนคนเดิม....ไม่ใช่รึไง???